Cześć dzieciaki!

Apa kabar? (Jak się macie?)

Pozdrowienia z Indonezji, największego wyspiarskiego państwa (zajmującego archipelag 17 tysięcy wysp).

Mam na imię Cecil i jestem nauczycielką matematyki. Mieszkam w Dżakarcie, stolicy liczącej ponad 9 milionów mieszkańców.

Przesyłam Wam kartkę z orangutanami, które są częścią naturalnej fauny Indonezji. ‘Orang’ znaczy człowiek, ‘utan’ to las. Czyli w dosłownym tłumaczeniu orangutan to ‘człowiek lasu’. Orangutany zamieszkują Sumatrę i Borneo. Żywią się owocami, miodem, a nawet ptasimi jajami. Mogą żyć ponad 30 lat.

Serdeczne życzenia,

 

Cecil

 

 

 

 

 

24 styczeń 2015 temp. 29°C      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

marzec 2016

To:

Howard, Tainan City, Taiwan

 

 

kwiecień 2015

 

 

 

To:

Jamie Lin 

Taipei City, TAIWAN

 

 

 

 

styczeń 2015

 

 

 

 

listopad 2014

 

 

 

To:

Emily Huang

Taoyuan County, TAIWAN

 

 

czerwiec 2014

 

 

 

To:

Peggy Huang

New Taipei City, TAIWAN

 

 

 

 Radosnego  nauczania – nigdy dość!

 

 

Zapraszam serdecznie Rodziców do wspólnego ucztowania duchowego w bibliotece miejskiej – 06.10.2015 . Będziemy czytać, bawić się z książką, rozmawiać i stwarzać podwaliny czytelniczego rozwoju naszych dzieci.

 

 

Dane o czytelnictwie są przerażające. Zaledwie 41 proc. Polaków przeczytało w ub.r. przynajmniej jedną książkę,  10 mln nie ma ani jednej w domu – wynika z danych Biblioteki Narodowej.

 

Uwaga Rodzice!

W drugim tygodniu listopada będziemy realizować temat –

poezja Tuwima i Brzechwy.

Prosimy serdecznie o Rodziców, aby wybrali z dzieckiem jeden najprostszy wierszyk i pomogli dzieciom nauczyć się go na pamięć. Proszę też o zgłoszenie wierszyka nauczycielowi – będziemy go ćwiczyć wspólnie.

Będzie to przygotowanie do wewnątrz przedszkolnego

konkursu recytacji.

 

 

Uwaga Rodzice!

21.11. jest Dzień Życzliwości.

 

Nasze przedszkole będzie rozdawać

w mieście przechodniom papierowe kwiatki.

Prosimy Rodziców o włączenie się do akcji i wykonywanie w domu, podczas szarych jesiennych wieczorów, kwiatków

(ilość duża, dowolna). Kwiatki można sukcesywnie przynosić.

Dziękujemy z góry!

 

 

 

 

„Najcenniejsze, co można

podarować drugiej osobie, to swój własny, bezcenny czas!”.

 I tego najbardziej pragną Wasze dzieci – spędzać z Wami  czas...

 

 

 

---

 

 

 

 

 

 

              Witamy w nowym roku szkolnym!

 

 

 

 

 

 

 

Nazwa Pszczółki pozostała, ale:

   1. Zmienił się numer grupy, gdyż dołączyły do nas dwie grupy maluszków. Jesteśmy teraz grupą III.

 

 

 

 

 

 

 

  

2. Zmienił się troszeczkę skład grupy – Vini  przeprowadził się do Osiecznej , Gabrysia do  Gronowa a Amelka do dalekiej Anglii (tęsknimy za Wami, przyjdźcie nas odwiedzić!).

Za to do naszej grupy dołączyło dwóch chłopców – Mikołaj i Jurek. Fajne z nich chłopaki!!!

 

 

 

 

 

---

 

 

Realizowane programy

 

      

 

 

W grupie realizowane są programy:

"Ku dziecku" program B. Bilewicz- Kuźni i T. Parczewskiej,

"Radosne czytanie" program autorski Iwony Dery

elementy programu Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej "Dziecięca matematyka".

 

---

 

          Program „Ku dziecku” stworzyły autorki:

Barbara Bilewicz-Kuźnia i Teresa Parczewska.

 

 

 

 

 

 

Program akcentuje wspieranie rozwoju dziecka, umożliwianie zaspokajania jego aktualnych potrzeb oraz dostosowywanie zadań do rozpoznanego poziomu rozwojowego.

Zgodnie z intencją programu i jego podstawą teoretyczną, jaką jest teoria konstruktywizmu oraz koncepcja inteligencji wielorakich Howarda Gardnera, dzieci, podejmując zadania, kierują się osobistymi motywami i potrzebami, mają swobodę w wyborze zadań (rodzaju, czasu trwania, partnera) oraz rozumieją użyteczność celu działania.

Program opiera się na założeniu, że nie wszystkie dzieci mają takie same zainteresowania i zdolności, jak również nie wszyscy nauczyciele uczą w ten sam sposób. Dlatego też należy uwzględniać różnice indywidualne między dziećmi, dostrzegalne w praktyce edukacyjnej już na pierwszym szczeblu edukacji, czyli w edukacji przedszkolnej, wykorzystując przy tym współczesne osiągnięcia psychopedagogiczne. Zgodnie z teorią H. Gardnera wczesne ustalenie uzdolnień może bardzo pomóc w doborze doświadczeń korzystnych dla dziecka, ale równie ważne jest ustalenie jego słabych punktów.

 

---

 

 

 

Wykorzystanie elementów metody Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej w rozwijaniu logicznego myślenia i kształtowaniu pojęć matematycznych u dzieci w wieku przedszkolnym.

      Kształtowanie pojęć matematycznych jest procesem ciągłym i w głównej mierze dokonuje się w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji .

Zaplanowane działania służą wprowadzeniu nowych treści lub uporządkowaniu i ukierunkowaniu nagromadzonych doświadczeń dzieci. Głównym sposobem uczenia się matematyki jest rozwiązywanie zadań.
Rozwiązanie zadania łączy się z pokonaniem przez dziecko trudności. Ważne jest, aby dziecko samodzielnie potrafiło rozwiązać te trudności .
   Do szkoły uczęszczają jednak dzieci, które nie potrafią poradzić sobie nawet z prostymi zadaniami. Nie rozumieją ich matematycznego sensu i nie dostrzegają zależności między liczbami.
   Celem metody Edyty Gruszczyk Kolczyńskiej jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. Wiek przedszkolny jest najlepszym okresem do wspomagania dzieci w rozwoju umysłowym. Efektywność wspomagania rozwoju, a także wyniki edukacji matematycznej zależą od dopasowania treści kształcenia do możliwości intelektualnych dzieci.
  

W  programie „Dziecięca matematyka” treści kształcenia podzielone są na 14 bloków tematycznych. Są to:

 1. Orientacja przestrzenna.
 2. Rytmy i rytmiczna organizacja czasu.
 3. Przyczyna i skutek. Przewidywanie następstw.
 4. Kształtowanie umiejętności liczenia obiektów.
 5. Dodawanie i odejmowanie, rozdawanie i rozdzielanie po kilka.
 6. Klasyfikacja.
 7. Pomaganie dzieciom uświadomieniu sobie stałej liczby elementów
     w zbiorze, chociaż obserwują one zmiany sugerujące, że
     przedmiotów jest więcej lub mniej. Równoliczność. Przybliżanie
     dzieciom aspektu kardynalnego liczby.
 8. Ustawianie po kolei, numerowanie. Przybliżanie dzieciom aspektu
     porządkowego liczby.
 9. Długość: kształtowanie umiejętności mierzenia i pomaganie
     dzieciom w uświadomieniu sobie stałości długości.
10. Intuicje geometryczne.
11. Kształtowanie odporności emocjonalnej dzieci i zdolności do
      wysiłku intelektualnego.
12. Pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej ilości płynów,
      chociaż po przelaniu wydaje się, że jest więcej lub mniej.
      Mierzenie ilości płynów
13. Waga i ważenie.
14. Układanie i rozwiązywanie zadań z treścią. Zapisywanie
      czynności matematycznych w sposób dostępny dla sześciolatków.

 

 

 

 

Portfolio grupy „Pszczółki” - Plan daltoński

Przedszkole Miejskie nr 20 w Lesznie

Rok szkolny 2014/15 grupa dzieci  3-letnich

Opracowanie mgr Iwona Dera

 

Plan  daltoński  stworzony  przez  Helen  Parkhurst  opiera  się  na  słowach kluczach:

       

       Realizacja  innowacji  pedagogicznej opartej na idei pedagogiki daltońskiej bez problemu powiedzie się w grupach starszych. W grupie najmłodszej trochę  trudniej jest osiągnąć zamierzone cele, ze względu  na rozciągnięcie działań w czasie i małą dojrzałość dzieci. Ogromnym plusem jest to, iż proces dydaktyczno-wychowawczy edukacji  daltońskiej  jest  wizualizowany. 

 

 

      Znajdujące  się  w  sali  kolorowe  zdjęcia-obrazy pozwalają dzieciom lepiej zrozumieć i zapamiętać zasady funkcjonowania w przedszkolu.

 

      Dzięki  odpowiednio  przygotowanym   niestandardowym  środkom dydaktycznym,  organizacji  przestrzeni,  wydzieleniu  miejsc  do  działań  tematycznych i zgromadzeniu w nich odpowiednich materiałów dydaktycznych dzieci mają ogromną szansę na swobodne podejmowanie samodzielnych działań.

 

     Jednym  z  pierwszych  elementów  wykorzystywanym przez nas   w  codziennej  pracy  jest zwizualizowany  Plan Dnia - porządkuje i daje poczucie bezpieczeństwa małym dzieciom.

 

     Każdy dzień rozpoczyna się od prezentacji ilustracji przedstawiających kolejne czynności zaplanowane  przez  nauczyciela. 

 

   Wspólnie  z  dziećmi nauczycielka  umieszcza  na  tablicy odpowiednie obrazki, a dzieci doskonale orientują się co będą za chwilę robić.

 

   Każdy ranek w przedszkolu to wspólne planowanie dnia.

 

   Barwne ilustracje przedstawiające w sposób symboliczny różne działania podejmowane przez dzieci i nauczyciela nie tylko oswajają dzieci z rytmem dnia, ale również pokazują jego systematyczny przebieg.

 

   Dzieci znając występujące po sobie poszczególne etapy czują się bezpieczne co sprawia, że czują się na pewno współodpowiedzialne za realizację planowanego dnia.

 

   Pomimo  naszych  obaw  ciągła  praca  nad  wzbogacaniem  kącików  zainteresowań wykorzystywanie prostych pomocy i środków dydaktycznych, wizualizacja procesów np. następujących po sobie dni tygodnia zaznaczonych kolorami, planowanie dnia i kolejnych czynności przynoszą oczekiwane efekty. Zaznaczanie za pomocą wizytówki bądź zdjęcia swojej  obecności  i  swojego  nastroju  w  chwili  przyjścia  do  przedszkola,   stosowanie  umownego  sygnału  do  sprzątania  zabawek  sprawiły, że nasze 3 letnie dzieci stają się swobodne, odpowiedzialne, samodzielne i chętne do pracy.

   

Mamy nadzieję, że dzieci wyposażone w określone umiejętności i posiadające kluczowe kompetencje lepiej będą sobie radzić na kolejnych szczeblach edukacji. Poprzez  zabawę   i  pracę  będą  się  uczyć,  a  jednocześnie  czerpać  radość z odkrywania i doświadczania świata!

 

A oto kolejne działania, które zostały podjęte w pierwszym roku,  aby wdrożyć innowację daltońską:

Aby rozpoznawać kolejne dni, musiałyśmy nauczyć dzieci (poprzez wielość zabaw) rozpoznawać i nazywać kolory.

Z rozpoznawaniem idzie nam coraz lepiej, ale z nazywaniem mamy jeszcze problemy...

 

Oswajamy dzieci z nazwami kolorów na dniach tygodnia.

 

 

Dzieci uczą się piosenki o dniach tygodnia :

„Tydzień ma 7 dni, zna je mama , znasz je ty:

Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek i sobota ,

A w niedzielę, razem z mamą, powtórzymy znów to samo!” 

 

Po przyjściu do przedszkola zaznaczają swoją obecność na tablicy obecności, gdzie mogą też ocenić swoje samopoczucie.

 

 

Każdy dzień rozpoczyna się od prezentacji ilustracji przedstawiających kolejne czynności zaplanowane  przez  nauczyciela. Dzieci w trakcie dnia przesuwają wskaźnik zadań.

 

Tablica zadań jest na razie przede wszystkim dla nauczyciela – tu bowiem zaznacza sobie obserwowane sfery działań  i efekty pracy z dziećmi (u nas – rozbieranie kapci, kolejne etapy mycia rąk, zakładanie spodenek, ustawianie wieży z min. 8 klocków, slalom między przeszkodami).

Ale jest coś, czego nie przewidziała chyba Helena Parkhurst, twórczyni systemu daltońskiego – kreatywności naszych ruchliwych Pszczółek, które w ułamku sekundy potrafią pozbawić nasze tablice zadań WSZYSTKICH znaczków :)

 

 

 

Pszczółki w nowym roku szkolnym 2015/16,

w grupie dzieci 4 –letnich!

 

W tym roku szkolnym skupiamy się na filarach, na tym, co najważniejsze!

      W trzylatkach dzieci były jeszcze w okresie adaptacji, uczyły się samodzielnego ubierania, rozbierania, sprzątania zabawek i zabawy z grupą. Udało się znakomicie! Samoobsługa jest na wysokim poziomie, wysoki poziom osiągnęła też zabawa grupowa.

Pracę trzeciego nowym roku szkolnym rozpoczęłam od trzeciego filaru, który uważamy za bardzo istotny – nad współpracą wychowawczą w grupie. Nie ma współpracy bez ćwiczenia kompetencji komunikacyjnych  u dzieci!

 

Współpraca

 

Postawiłam sobie cel, a program wygląda tak:

1. Kształtowanie umiejętności społecznych u dzieci:
   • zwiększenie możliwości poprawnego i twórczego porozumiewania się w różnych sytuacjach,
   • współdziałania w grupie podczas zabawy i pracy,
   • zdobycie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych.
2. Wspomaganie rozwoju osobistego dzieci:
   • budowanie pozytywnego obrazu samego siebie,
   • kształtowanie poczucia własnej wartości,
   • wdrażanie do wyrażanie siebie w różnych formach działalności,
   • rozbudzenie ciekawości aktywnością słowną
3. Wspomaganie rozwoju sfery emocjonalnej:
   • zdobywanie umiejętności dostrzegania i wyrażania emocji swoich i rówieśników,
   • zdobywanie umiejętności zrównoważonego reagowania w sytuacjach trudnych,
   • uczenie się sposobów odreagowywania napięć emocjonalnych.

     Główne zadanie zajęć to rozładowanie napięć emocjonalnych przez różnorodne formy aktywności (najwięcej rozwijającego ruchu), które powodują odblokowanie i ujawnienie emocji podczas zabaw grupowych.

 

 

 

 

Szanujemy się i lubimy J

 

 

Słuchamy siebie uważnie

 

Spotkanie w bibliotece

 

Rozwijamy w sobie wrażliwość na odbiór otaczającego nas świata

Słuchamy utworów Romana Maciejewskiego w Muzeum Żydowskim

 

Rozmawiamy ze sobą

 

Pozytywnie na siebie reagujemy

 

Umożliwiamy drugiej osobie współuczestnictwo w aktywności

 

Zabawy ruchowe z grupą Motylków

 

Nabywamy odwagę, aby wnieść swój wkład w pracę grupy

Agatka opowiada dzieciom o swojej widokówce i zachęca dzieci do wyjazdu nad morze

 

Staramy się ładnie mówić i śpiewać (pracujemy nad wymową)

 

Współpracujemy w zespołach zadaniowych

 

 

Staramy się spokojnie rozmawiać, spokojnie mówić i spokojnie reagować. Ćwiczymy stopniowanie głośności mówienia

Ćwiczymy spokojne reakcje przy muzyce

 

 

Współdziałamy ze sobą podczas pracy i zabawy - zgodnie z zasadą "Zero agresji!"

 

 

Korzystamy z zegara daltońskiego, gdy chcemy bawić się tą samą zabawką

 

Staramy się pracować nad zadaniem aż do jego  zakończenia

 

Staramy się wzajemnie komplementować i udzielać  pozytywnych komentarzy

 

Staramy się wyrażać odmienne zdanie w uprzejmy sposób

 

Mamy wiele świetnych pomysłów, pracujemy nad swoją kreatywnością

 

 

Pracujemy w zmieniających się parach

 

Zawsze można liczyć na pomoc innych

 

 

Rozmawiamy ze sobą, bawimy się razem

 

 

Pracujemy nad budowaniem pozytywnego obrazu samego siebie

 

 

Wyrażamy siebie w różnych formach swojej działalności

 

Rozwijamy swoją aktywność słowną, jesteśmy ciekawi świata (opowiadamy o nim, dzielimy się przeżyciami)

 

 

Staramy się wyrażać swoje emocje i rozpoznawać emocje rówieśników

 

 

Justin gra rolę. Od razu reaguje na zaniepokojenie Natalki, że coś mu się stało…

 

Zdobywamy umiejętności zrównoważonego reagowania w sytuacjach trudnych

 

 

Widać od razu, że Heniu nie ma ochoty na wspólne zdjęcie!

Po chwili widać zmianę na twarzy, jakby pomyślał „No dobra,  zrobimy zdjęcie razem J

 

 

Odpowiedzialność

 

Powierzanie dzieciom odpowiedzialności za ich proces nauczania jest w grupie tak małych dzieci trudny. Uważam, że wystarczające na tym etapie jest uświadamianie dzieciom, że uczą się dla tylko siebie, pokazanie im wielorakich możliwości korzystania z pozyskanej wiedzy i  uczenie odczuwania radości współpracy z kolegami w grupie.

Przygotowaniem do przyjęcia odpowiedzialności z samodoskonalenie i uczenie się jest praca małymi kroczkami nad przejęciem odpowiedzialności w sferach:

• próba  zrozumienia siebie i swojego otoczenia (łączenie przyczyny ze skutkiem)Na zdjęciu doświadczenia z kisielem

• dbanie o swoje zdrowie, uczestniczenie w zabawach ruchowych

 

• dbanie o bezpieczeństwo swoje i kolegów (podczas zabaw ruchowych)

• znajomość organów, które dbają o bezpieczeństwo dzieci (policja, straż pożarna)

 

 

• odpowiednie zachowanie na uroczystościach i poza terenem przedszkola

 

Kiedy dzieci zachowują się odpowiedzialnie na wycieczkach poza przedszkolem mogą swobodnie korzystać z zabawy i odczuwać komfort i bezpieczeństwo.

• przejęcie odpowiedzialności za powierzone grupie środki dydaktyczne

Zawsze staramy się, aby pomoce dydaktyczne wróciły nieuszkodzone na swoje miejsca.

• przejęcie odpowiedzialności za przyrodę, wygląd otoczenia, w którym dzieci się bawią

Sadzimy drzewa

 

Wydaje się, że powierzenie tak małym dzieciom tylu zadań jest wystarczające jak na ten etap rozwojowy. Każde zagadnienie zawiera też określony stopień trudności ze względu na indywidualizację pracy z każdym przedszkolakiem.

 

 

Samodzielność

 

W młodszych grupach wiekowych praca nad samodzielnością to w pierwszej kolejności nauka samoobsługi. W grupie dzieci 3 letnich Pszczółki uczyły się rozbierania i ubierania. W 4 latkach ćwiczymy zapinanie zamka u  kurtki, zakładanie pięciopalczastych rękawiczek, jedzenie widelcem (odpowiednie trzymanie sztućców), samodzielne i dokładną samoobsługę w toalecie.

 

 

       Reguły samodzielnego rozwoju, nad którymi pracuje grupa:

• dzieci wiedzą, które czynności w danym czasie mogą wykonać samodzielnie
• samodzielnie zaznaczają swoją obecność na liście daltońskiej
• mamy ustalone, gdzie znajdują się materiały plastyczne, z których dzieci mogą korzystać podczas zabaw dowolnych
• dzieci wiedzą, z których materiałów dydaktycznych i w jaki sposób mogą korzystać
• dzieci są zachęcane do samodzielnego myślenia, rozwiązywania problemów i celowości swoich  działań